بخوبي يادم مياد که اساتيد و معلمان بارها به ما گوشزد مي کردند که يکي از دلايل موفقيت در هر کاري تکرار و ممارست در انجام آن است.آري تکرار در انجام کارهاي بزرگ سخت يکي از مهمترين فاکتورهاست. من تا به امروز تقريبا به اين سخن اطمينان داشتم تا اينکه اخبار اين چند روزه ايران را پيگيري مي کردم و از قرار جديد مذاکرات 5+1 با ايران در هفته جاري آگاه شدم .اينجا بود که يکدفعه تمام حواشي و اخبار مربوط به مذاکرات هسته اي ايران و 5+1 بخصوص در دوسال اخيراز جلوي چشمانم گذشت.. در طي 34 سال گذشته از انقلاب اسلامي ايران تقريبا هر سال، و حتي گاهي چند بار در سال موضوع مذاکره با ايران از سوي مقامات آمريکايي مطرح مي شودمذاکراتي که تعداد آنها به عدد دو رقمي نزديک شده وحتي مکان قرار اين مذاکرات آن قدر تعدد داشته است که کم کم به دور دنيا مي رسد.اينجا بود که وقتي نتايج و صحبت هاي قبل و بعد در هرمذاکره را از سوي شورا ي اتحاديه اروپا و مسئولين مربوطه وداخلي و خارجي در مذاکرات قبلي کنار هم گذاشتم،به بي نتيجه بودن آن ها حداقل براي کشور و ملت عزيز ايران رسيدم.و فهميدم که ممارست و تکرار يک کار زماني به نتيجه منجر خواهد شد که زير بناي کار بر مبناي درست و صحيح و عقلاني و حق باشد.اين فاکتورها ،شاخصه هايي است که مستکبران و زورگويان دنيا و در راس آن ها دولت مردان آمريکا آنها را فراموش کرده و بر اين خيالند که مي توانند با چماق و زور و تهديد و تحريم کشورها و مخصوصا ايران را پاي ميز مذاکرات خود بنشانند و نتايج دلخواه خودرا از آن بگيرند(ولي زهي خيال باطل).. با اين حال بازهم گروهي در داخل و خارج ايران سخنان آمريکايي ها را از روي حسن نيت تلقي کرده و ايران را متهم مي کنند. آري براستي که تعدد انجام مذاکرات هسته اي ايران و 5+1 آنقدر شده و آن هم بدونه نتايج مثبت براي هر دو طرف که ملت ايران ديگر هيچ حسن ظني به چنين مذاکرات نداشته و به اصطلاح حناي آمريکاو تيم مذاکره کننده کاترين اشتون براي اين ملت نه تنها رنگي نداشته بلکه ارزشي هم ندارد و بايد گفت:

براي بسياري از سياستمداران جهان، موضوع مذاکره آمريکا با ايران به امري عادي تبديل شده است. هر بار نيز با پاسخ قاطع و شفاف سازي رهبر معظم انقلاب و مردم ايران مواجه مي شوند. در اين نوشتار قصد داريم به بررسي دلايل و سخنان مقام معظم رهبري در رد پيشنهاد مذاکره بپردازيم. در نگاه سطحي به اين موضوع که به قول رهبر معظم انقلاب فقط از يک ساده لوح انتظار مي رود، درخواست هاي مکرر آمريکا نشان دهنده اوج حسن نيت آمريکايي ها(!!) و در سوي مقابل نشان دهنده ميزان دشمن تراشي ما ايراني ها است. اما نگاه دقيق تر به نوع روابط ايران و آمريکا از زمان شروع رابطه در قرن نوزدهم، هدف واقعي تلاش آمريکايي ها براي مذاکره را نشان مي دهد.

دولت آمريکا حتي در دوره پهلوي که زمان اوج روابط ايران و آمريکا است صرفاً به اهداف اقتصادي خويش مي انديشيد. به عنوان مثال آمريکا در دوران پهلوي تلاش فراواني براي کسب حق 50 درصد نفت ايران کرد و وقتي نقشه اش با شکست مواجه شد ايران را به کودتاي 28 مرداد کشاند. بعد از انقلاب روابط ميان ايران و آمريکا به دلايل مختلفي قطع شد. از جمله اين دلايل مي توان به بلوکه کردن دارايي‌هاي مصادره شده ايران توسط آمريکا، حضور نظامي در ايران در اوايل انقلاب، تلاش براي ترور شخصيت هاي نظام علي الخصوص حضرت امام (ره)، حمايت کامل مادي و معنوي از صدام براي حمله به ايران و وضع تحريم هاي افسارگسيخته و ناعادلانه و ده ها مورد ديگر اشاره کرد. اما آمريکايي ها نيز براي قطع روابط با ايران دلايلي داشتند که به اعتراف خودشان به رسميت نشناختن رژيم غاصب صهيونيستي، مبارزه با گروه هاي انگليسي وهابيت و بهاييت و ترويج استکبارستيزي بر مبناي تعاليم اسلام در جهان از مهم ترين آنها است. هرچند قطع شريان نفت ايران به آمريکا نيز دليلي مهم براي عصبانيت اين کشور بود. آمريکا از همان ابتداي انقلاب اسلامي ايران شمشير خود را براي مردم ايران از رو بست. حمله به نفت کش هاي ايراني و هواپيماي مسافربري ??? ايران اير از فجايع تاريک اين دوران است که آمريکايي ها به شدت به آن افتخار مي کنند و آن را جز موفقيت هاي خود مي دانند. با وجود همه اين جنايات، آمريکا هر از چند گاهي از مذاکره و گفتگو سخن مي گويد.

*در ادبيات سياسي مذاکره بين دو کشور بر سر يک موضوع در شرايطي معنا پيدا مي کند که دو طرف بدون هيچ پيش شرطي و با داشتن حسن ظن نسبت به يکديگر دور ميز مذاکره نشسته و از قبل هيچ نتيجه اي را قطعي و لازم الاجرا ندانند. اما آمريکا خواستار سبک ديگري از مذاکره است. رهبر انقلاب اين نگاه آمريکا را اينگونه توصيف مي کند: "مذاكره‌ى همراه با فشار و تهديد، چه معنايى دارد؟ مذاكره براى اثبات حُسن نيت است. شما ده تا كار انجام ميدهيد كه حاكى از سوء نيت است، آن وقت به زبان ميگوييد مذاكره؟! توقع داريد ملت ايران قبول كنند كه شما حُسن نيت داريد؟! "

* علت تمايل آمريکا براي مذاکره چيست؟

به راستي پشت لبخند فريب کارانه اين روزهاي آمريکا چيست؟ چه هدفي مي تواند پشت وعده هاي دشمن باشد؟ همانگونه که بحث شد آمريکا با وجود فشار و تهديد بازهم سخن از گفتگو و از سرگير روابط مي زند. حقيقتاً علت آن چيست؟

رهبر معظم انقلاب علت را در سياست هاي اين کشور مي دانند: " ما مي فهميم علت چيست. به قول خود آمريكايى‌ها، سياست خاورميانه‌اى آنها دچار شكست شده. آمريكا در سياستهاى خود در اين منطقه، دچار شكست است. احتياج دارند به اينكه يك برگ برنده‌اى را به قول خودهاشان رو كنند؛ اين برگ برنده از نظر آنها عبارت است از اينكه: نظام جمهورى اسلامىِ انقلابىِ مردمى را، بكشانند پاى ميز مذاكره؛ به اين احتياج دارند. ميخواهند به دنيا اعلام كنند كه ما حُسن نيت داريم."

* ارتباط با آمريکا چه سودي براي ما دارد؟

به اعتقاد رهبر رهبر معظم انقلاب براي پاسخ به اين سوال کافي است به سرنوشت ساير متحدان آمريکا دقت کنيم. متحدان آمريکا دو دسته اند. دسته اول برخي کشورهاي قدرتمند اروپايي و آسيايي مثل روسيه، چين، انگليس، فرانسه و ژاپن که روابطشان با آمريکا بيشتر از اينکه دوستانه باشد، نوعي رقابت بر سر منابع و بازارهاي جهان است. تجربه جنگ جهاني اول و دوم  نشام مي دهد جرقه کوچکي بين اين کشورها کافيست تا آتشي به وسعت جنگ جهاني روشن شود. واضح است که اين نوع رقابت نياز به هيچ روابط ديپلماتيک و دوستانه ندارد. دسته دوم نيز برخي کشورهاي کوچک و بزرگ منطقه اند که روابطشان با آمريکا بيشتر شبيه استعمارگري است. حقيقتاً پاداش نوکري حسني مبارک، معمر قزافي، بن علي، صدام و شاه مخلوع ايران چه بود؟ آيا آمريکا با هم پيمانانش برخورد مناسبي داشته است؟

"اين كسانى كه دلشان براى دوستى آمريكا و رفاقت با آمريكا و اطاعت از آمريكا ميتپد، اين نمونه‌ها را ببينند. آمريكائى‌ها به وسيله‌ى اين افراد حقير و ضعيف، دنبال منافع خودشانند."

به راستي با چه تضميني مي توان به قول دولتي که رکورددار عهد شکني است اعتماد کرد؟

شايد پاسخ به اين سوال، علت عدم تمايل ايران براي قبول مذاکره مدنظر آمريکا را نشان دهد.